NC Serpiente

NC Serpiente

“อ่ะ” รู้สึกได้ถึงความสากที่สัมผัสเข้าที่ก้นของตัวเอง การขยับเลื่อยของงูที่พันตัวเขาอยู่ทำเอายุนกิขนลุกไปทั้งตัว

“ขะขอร้อง อย่าฆ่าฉันเลยนะ” ยุนกิเอ่ยบอกเสียงสั่นเพราะดูเหมือนเจ้างูตัวนี้จะรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ

“ฉันยังมีคนที่ต้องกลับไปหา” ยุนกิเริ่มหายใจติดขัด

“อ่ะ อ่า ยะ อย่าโดนตรงนั้น” ยุนกิหอบหายใจอย่างลำบาก อารมณ์ดิบถูกปลุกด้วยการขยับตัวไปมาของเจ้างูที่รวบรัดร่างกายยุนกิไว้สะหมดทางหนี ส่วนอ่อนไหวถูกถูไถไปมาโดยส่วนหางของงูเจ้าเล่ห์เล่นเอายุนกิต้องส่งเสียงแปลกๆออกมา

“อื้อ” ลิ้นสองแฉกชอนไชเข้าหาหูนิ่มจนยุนกิต้องหดคอหนี

“มะไม่เอาแบบนี้นะ ฮื่อ” ยุนกิเอ่ยบอก

“อ่ะ” จู่ๆงูก็กลายร่างเป็นคนอีกครั้ง น้ำหนักที่ทาบทับลงมาหนักอึ้งจนแทบหายใจไม่ออกแต่แรงรวบรัดหายไป เนื้อตัวแนบไปกับผิวเนื้อของอีกฝ่าย ความเย็นยะเยือกแนบเข้ากับผิวอุ่นๆของมนุษย์ธรรมดาๆจนยุนกิรู้สึกขนลุกซู่ทั้งตัว

“อย่าฆ่าฉันเลยนะ ฉันยอมทุกอย่างแล้ว” ยุนกิเอ่ยออกไปแบบนั้นเพราะเขายังไม่อยากตายตอนนี้ ตอนนี้มันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เสียไปหนึ่งอย่างเพื่อลมหายใจมันคุ้มเกินคุ้มสะด้วยซ้ำ

“อย่าดิ้น” เสียงทุ้มแหลมเอ่ยกระซิบก่อนขายุนกิข้างหนึ่งจะถูกยกขึ้นพาดไว้บนด้านหลังของจีมิน จีมินขยับตัวเล็กน้อยพาตัวเองไปอยู่ระหว่างกลางของขาอีกข้างของยุนกิ ส่วนอ่อนไหวที่ขนาดต่างกันอย่างชัดเจนเสียดสีกันไปมาเมื่อจีมินขยับตัวไปมา

“อื้อ อ่ะ” ยุนกิสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อจีมินกดจูบลงกับริมฝีปากบางก่อนจะส่งลิ้นเข้ามาเกี่ยวรัดหยอกล้อกับลิ้นของยุนกิ ยุนกิจูบตอบไปอย่างกล้าๆกลัวๆจนจีมินยอมถอนริมฝีปากออกไปเมื่อยุนกิกระตุกเบาๆเป็นสัญญาว่าลมหายใจจะหมด น้ำลายไหลเปรอะเปื้อนไปตามมุมปากยุนกิอย่างช่วยไม่ได้เมื่อจูบเมื่อครู่มันร้อนแรงใช่เล่น

“อื้อ” ยุนกิหลับตาแน่นเมื่อจีมินพลิกตัวลงนอนตะแคง มือเย็นกอดเอวยุนกิให้นอนตะแคงตามก่อนจะเคลื่อนตัวย้ายไปอยู่ด้านหลังยุนกิแทน ยุนกิหูตาลายไปหมด ไม่รู้ว่าผ้าห่มมันหายไปได้ยังไงและกางเกงที่อีกคนใส่อยู่มันหายไปตอนไหน

“จะจะปล่อยฉันไปใช่ไหม”เอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆเพราะกลัวว่าอีกคนจะเปลี่ยนใจแล้วฆ่าเขาให้ตายทั้งที่ไม่รู้ตัว

“เงียบ” เสียงที่เข้มขึ้นทำให้ยุนกิหดคอลงเล็กน้อย

“อ่ะ เจ็บ” ยุนกิหอบหายใจหนักเมื่อจู่ๆคนด้านหลังก็สอดใส่ความแข็งขืนเข้ามาในตัวทั้งที่ไม่มีการบอกให้รู้ตัวก่อน ขาขาวถูกยกขึ้นพาดไปบนขาจีมินที่ซ่อนอยู่ข้างหลัง

“อ่ะ เจ็บ ดะเดี๋ยว เจ็บ” ยุนกิหลับตาแน่น น้ำหน่วยใสเอ่อคลอที่หางตาเพราะความเจ็บจากช่วงล่าง รู้สึกได้ถึงความแข็งขืนขนาดใหญ่ที่พยายามจะแทรกเข้ามา มือขาวยกขึ้นดันมือจีมินที่กำลังออกแรงกดเอวยุนกิที่กำลังขยับหนีให้อยู่นิ่งๆ

“อย่าขยับ” เสียงทุ้มเอ่ยดุ

“มันเจ็บ ฮึก” ยุนกิเปลี่ยนจากดันมือคนข้างหลังมาจิกเล็บลงกับแขนแกร่งแทน

สวบ

“ฮึก” ยุนกิรู้สึกตัวชาไปหมด เสียงการสอดใส่เมื่อสักครู่เล่นเอายุนกิอ้าปากค้าง น้ำที่หน่วยตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ความแข็งขืนเข้ามาในตัวอย่างไม่ทันตั้งตัวแถมยังเข้ามาทีเดียวทั้งหมดแบบนี้โดยไร้การเตรียมตัวและของที่ช่วยในการหล่อลื่น รู้สึกได้ว่ามันพองขยายใหญ่ขึ้นในตัวยิ่งรู้สึกว่าร่างทั้งร่างแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

“อ่ะ” มือเย็นคว้าเข้าที่ส่วนกลางลำตัวยุนกิก่อนจะรูดรั้งตามแรงอารมณ์ของคนด้านหลังเล่นเอายุนกิปรับอารมณ์ตามแทบไม่ทัน ความเสียวเข้ามาเล่นงานพร้อมกับความเจ็บจี้ดด้านหลังเมื่อคนด้านหลังเริ่มขยับเอว

“ฮื่อ บะ เบา” ยุนกิเอ่ยบอกพร้อมกับเกาะแขนจีมินแน่น ความเจ็บปวดในคราแรกกำลังเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นแทน

“จีมิน”

“อื้อ ฮื้อ?” ยุนกิเลิกคิ้ว

“จีมิน ชื่อ”

“ชะชื่อ นายหรอ?” ยุนกิขมวดคิ้ว เมื่อจู่ๆเจ้างูเจ้าเล่ห์ก็อยากจะมาแนะนำตัวอะไรตอนนี้

“อืม”

“อ่ะ อื้อ ฉะฉันยุนกิ มินยุนกิ อ่ะ เบา” ยุนกิเอ่ยเตือนเพราะจีมินเริ่มจะใส่แรงมากเกินไปและมันค่อนข้างจะลึกจนยุนกิรู้สึกเจ็บท้องน้อย

“หมายถึงให้ครางชื่อจีมิน ไม่ได้ให้แนะนำตัว”เสียงแหบแห้งกระซิบที่ข้างหูก่อนจะถอนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ยุนกิรู้สึกใจหายวาบเมื่อสิ่งใหญ่โตหลุดออกไปจากร่างกาย

“ห้ะ?” ยุนกิอุทานด้วยความมึนงง คือไม่ได้แนะนำตัวแต่ให้ครางว่าจีมิน?

“อ่ะ” ยุนกิสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกพลิกตัวให้กลับมานอนหงายก่อนที่หมอนจะถูกนำมาลองเอวไว้ ขาขาวถูกยกขึ้นพาดบ่าทั้งสองข้างของจีมิน

“อื้อ ฮะ” ยุนกิหลับตาแน่นเมื่อส่วนใหญ่โตถูกสอดใส่เข้ามาอีกครั้ง

“เลิกทำเสียงแปลกๆแล้วเรียกจีมินแทน” เสียงทุ้มเอ่ยบอกทำให้ยุนกิลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะพบว่าหน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กันขนาดไหน ริมฝีปากอวบอิ่มกดจูบลงมาก่อนที่เอวหนาจะขยับเข้าหายุนกิช้าๆ แน่นย้ำทุกการเคลื่อนไหวจนรู้สึกได้ถึงจีมินที่กำลังขยับอยู่ในตัวของยุนกิ จีมินถอนจูบออกไปแต่กลับซุกหน้าลงกับลำคอขาวแทน

“อื้อ จีมิน” ปฏิบัติตามอย่างว่าง่ายเพราะแรงอารมณ์ที่จีมินปลุกปั่นมันขึ้นมาและความกลัวตายเท่าที่สติจะยังนึกถึงได้ มือทั้งสองข้างยกขึ้นคล้องคอจีมินก่อนจะดึงทึ้งเส้นผมสีน้ำตาลทองให้ยุ่งเหยิงตามแรงอารมณ์

“อื้อออออ” ยุนกิครางยาวยืดเมื่อหน้าท้องจีมินถูไปกับส่วนอ่อนไหวของเจ้าตัวจนรู้สึกเสียวไปหมดทั้งตัว

“อย่าทำเสียงแปลกๆ” เสียงเอ่ยดุทำให้ยุนกิต้องกัดริมฝีปากแน่นแล้วท้องจำคำว่าจีมินไว้ในหัวแทน

“อ่ะจีมิน ลึกไป” ยุนกิรู้สึกเจ็บท้องน้อยขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าจีมินสอดใส่เข้ามาลึกกว่าเดิมแถมจังหวะยังแน่นย้ำหนักแน่นเสียยิ่งกว่าเดิมอีกต่างหาก

“จีมิน จี อ่ะ จีมิน” ยุนกิตัวสั่นคลอนเมื่อจู่ๆจีมินก็เพิ่มความเร็วขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว เอวหนากระแทกกระทั้นเข้าหาเอวขาวอย่างหนักและถี่รัวจนแทบหัก

“จีมิน เบา เบาหน่อย” ยุนกิยังคงเอ่ยห้ามปราบเชิงขอร้องแต่จีมินก็ยังเหมือนเดิมไม่ฟังและทำตรงกันข้ามเข้าไปอีก จนยุนกิขมวดคิ้วแน่น

“จะจีมินแรงๆ อ้ากกกกกก” ยุนกิร้องเสียงหลงยาวยืดเพราะคิดว่าจีมินจะทำตรงกันข้ามกับที่ยุนกิพูดแต่เจ้าตัวกลับทำแรงๆอย่างที่ยุนกิพูดออกไปจนไม่ใช่แค่ยุนกิที่สั่นแต่เตียงก็สั่นไปด้วยแล้วตอนนี้

ถ้าจะมีอะไรพังก็คงไม่พ้นยุนกิกับเตียงแน่นอน

“จะเจ็บ” ยุนกิเอ่ยบอกก่อนจะปล่อยมือจากเส้นผมจีมินแล้วสอดมือลงไปดันเอวจีมินที่กำลังกระแทกกระทั้นเข้าหายุนกิออกแทน รู้สึกเหมือนมีอะไรสากๆกำลังเสียดสีไปกับช่องทางด้านหลัง และมันก็เจ็บจนอยากจะร้องไห้

“จะเจ็บ ฮื่อ จีมิน อึก เจ็บจริงๆนะ ฮึก” ยุนกิเริ่มขยับตัวสะเปะสะปะจนจีมินต้องหยุดการกระทำทุกอย่างลง ยุนกิตัวสั่นจนน่าสงสารพอก้มลงไปมองส่วนที่เชื่อกันอยู่ก็พบว่าเลือดสีข้นไหลออกมาจากตรงที่เชื่อกันอยู่เยอะมากจนเลอะเตียงเป็นวงใหญ่ จีมินเลิกคิ้วแล้วมองหน้ายุนกิที่กำลังร้องไห้ออกมาแต่กลับไร้เสียงสะอื่นให้ได้ยิน จีมินถอนตัวออกจนเกิดเสียงดังสวบ

“อึก” ยุนกิกระตุกอย่างแรง จีมินก้มลงมองส่วนแข็งขืนของตัวเองก็ต้องขมวดคิ้วแน่นเมื่อเกร็ดงูเริ่มงอกขึ้นมาตรงด้านข้างเล็กน้อย มองเลือดที่ไหลออกออกมาไม่หยุดแล้วก็ขมวดคิ้วแน่น ส่งสัยจะไปครูดกับผนังดานในเข้าแล้วเข้าก็ดันใส่ไปสะสุดแรงสะด้วยสิ

“ฮึก อื่อ แสบ” เสียงร้องไห้และเสียงพึมพำเริ่มออกมาให้ได้ยุนกิ ใบหน้าบูดบึ้งและน้ำตามที่ไหลเป็นสายทำให้จีมินกัดฟันแน่น

“ยุนกิ” เอ่ยเรียกเสียงเบา

“อื้อ” ยุนกิพยายามกลั้นก้อนสะอื้นแล้วมองสบตากับจีมิน

“นิ่งๆ” จีมินถอนหายใจ

“จะใส่เข้าไปอีกรอบ ทนเจ็บอีกหน่อย” จีมินเอ่ยบอก

“ไม่เอา เจ็บ สะ แสบด้วย” ยุนกอเริ่มงอแง

“น้ำเชื้อฉันมันรักษาแผล” จีมินเอ่ยบอก ยุนกิขมวดคิ้วแน่น

“อย่ามาหลอกสะให้ยาก อึก ฮึก ตัวเองไม่เสร็จล่ะสิ อย่าหาเรื่องมาหลอกฉัน” พอตัวเองเริ่มทนความเจ็บไม่ไหว ความกลัวตายในตอนแรกก็เริ่มหายไปจากสมองของยุนกิ

“ถ้ายังพูดมากฉันจะกัด” จีมินแยกเขี้ยวขึ้นมาจนยุนกิสะดุ้งเล็กน้อย ความกลัวเริ่มเข้าครอบงำอีกรอบแต่ความเจ็บแสบก็กำลังเล่นงานไม่น้อย

“มันเจ็บมากจริงๆนะ อื้อ” ยังพูดๆไม่ทันจบริมฝีปากบางก็โดนกดจูบลงไปอีกรอบก่อนจีมินจะถอนจูบออกมาสบตากับนัยน์ตาสวย

“เชื่อฉันสิ จะไม่ให้ยุนกิเจ็บอีกแล้ว” เสียงกระซิบเพียงบางเบาพร้อมกับนัยน์ตาสีอำพันสะท้อนแสงดึงสติของยุนกิไปหมด เผลอพยักหน้ารับเบาๆ จีมินหลัยตาแน่นก่อนจะกัดฟันใช้มือขูดเกร็ดออกจากผิวหนังส่วนนั้นอย่างแรงจนมันหลุดออกทั้งแผง เลือดสีข้นเริ่มซึมออกมาเล็กน้อย จีมินเจ็บจนแทบขาดใจแต่ก็กัดฟันสอดใส่เข้าไปอีกรอบ กระแทกเข้าหายุนกิที่เจ็บแสบไม่ต่างกันอย่างหนักหน่วง

“อ่ะ” ความอุ่นวาบพุ่งเข้าสู่ตัวยุนกิหลังจากนั้นไม่นาน จีมินหยุดขยับเอวซบหน้าลงกับลำคอขาว ยุนกิรู้สึกได้ถึงความเจ็บแสบเริ่มหายไปจนหมดไปในที่สุดแต่จีมินกลับไม่ขยับเลยสักนิด

กลับไปเม้นให้ด้วยนะยู :)