NC Serpiente

NC Serpiente

“อ่ะ” รู้สึกได้ถึงความสากที่สัมผัสเข้าที่ก้นของตัวเอง การขยับเลื่อยของงูที่พันตัวเขาอยู่ทำเอายุนกิขนลุกไปทั้งตัว

“ขะขอร้อง อย่าฆ่าฉันเลยนะ” ยุนกิเอ่ยบอกเสียงสั่นเพราะดูเหมือนเจ้างูตัวนี้จะรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ

“ฉันยังมีคนที่ต้องกลับไปหา” ยุนกิเริ่มหายใจติดขัด

“อ่ะ อ่า ยะ อย่าโดนตรงนั้น” ยุนกิหอบหายใจอย่างลำบาก อารมณ์ดิบถูกปลุกด้วยการขยับตัวไปมาของเจ้างูที่รวบรัดร่างกายยุนกิไว้สะหมดทางหนี ส่วนอ่อนไหวถูกถูไถไปมาโดยส่วนหางของงูเจ้าเล่ห์เล่นเอายุนกิต้องส่งเสียงแปลกๆออกมา

“อื้อ” ลิ้นสองแฉกชอนไชเข้าหาหูนิ่มจนยุนกิต้องหดคอหนี

“มะไม่เอาแบบนี้นะ ฮื่อ” ยุนกิเอ่ยบอก

“อ่ะ” จู่ๆงูก็กลายร่างเป็นคนอีกครั้ง น้ำหนักที่ทาบทับลงมาหนักอึ้งจนแทบหายใจไม่ออกแต่แรงรวบรัดหายไป เนื้อตัวแนบไปกับผิวเนื้อของอีกฝ่าย ความเย็นยะเยือกแนบเข้ากับผิวอุ่นๆของมนุษย์ธรรมดาๆจนยุนกิรู้สึกขนลุกซู่ทั้งตัว

“อย่าฆ่าฉันเลยนะ ฉันยอมทุกอย่างแล้ว” ยุนกิเอ่ยออกไปแบบนั้นเพราะเขายังไม่อยากตายตอนนี้ ตอนนี้มันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เสียไปหนึ่งอย่างเพื่อลมหายใจมันคุ้มเกินคุ้มสะด้วยซ้ำ

“อย่าดิ้น” เสียงทุ้มแหลมเอ่ยกระซิบก่อนขายุนกิข้างหนึ่งจะถูกยกขึ้นพาดไว้บนด้านหลังของจีมิน จีมินขยับตัวเล็กน้อยพาตัวเองไปอยู่ระหว่างกลางของขาอีกข้างของยุนกิ ส่วนอ่อนไหวที่ขนาดต่างกันอย่างชัดเจนเสียดสีกันไปมาเมื่อจีมินขยับตัวไปมา

“อื้อ อ่ะ” ยุนกิสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อจีมินกดจูบลงกับริมฝีปากบางก่อนจะส่งลิ้นเข้ามาเกี่ยวรัดหยอกล้อกับลิ้นของยุนกิ ยุนกิจูบตอบไปอย่างกล้าๆกลัวๆจนจีมินยอมถอนริมฝีปากออกไปเมื่อยุนกิกระตุกเบาๆเป็นสัญญาว่าลมหายใจจะหมด น้ำลายไหลเปรอะเปื้อนไปตามมุมปากยุนกิอย่างช่วยไม่ได้เมื่อจูบเมื่อครู่มันร้อนแรงใช่เล่น

“อื้อ” ยุนกิหลับตาแน่นเมื่อจีมินพลิกตัวลงนอนตะแคง มือเย็นกอดเอวยุนกิให้นอนตะแคงตามก่อนจะเคลื่อนตัวย้ายไปอยู่ด้านหลังยุนกิแทน ยุนกิหูตาลายไปหมด ไม่รู้ว่าผ้าห่มมันหายไปได้ยังไงและกางเกงที่อีกคนใส่อยู่มันหายไปตอนไหน

“จะจะปล่อยฉันไปใช่ไหม”เอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆเพราะกลัวว่าอีกคนจะเปลี่ยนใจแล้วฆ่าเขาให้ตายทั้งที่ไม่รู้ตัว

“เงียบ” เสียงที่เข้มขึ้นทำให้ยุนกิหดคอลงเล็กน้อย

“อ่ะ เจ็บ” ยุนกิหอบหายใจหนักเมื่อจู่ๆคนด้านหลังก็สอดใส่ความแข็งขืนเข้ามาในตัวทั้งที่ไม่มีการบอกให้รู้ตัวก่อน ขาขาวถูกยกขึ้นพาดไปบนขาจีมินที่ซ่อนอยู่ข้างหลัง

“อ่ะ เจ็บ ดะเดี๋ยว เจ็บ” ยุนกิหลับตาแน่น น้ำหน่วยใสเอ่อคลอที่หางตาเพราะความเจ็บจากช่วงล่าง รู้สึกได้ถึงความแข็งขืนขนาดใหญ่ที่พยายามจะแทรกเข้ามา มือขาวยกขึ้นดันมือจีมินที่กำลังออกแรงกดเอวยุนกิที่กำลังขยับหนีให้อยู่นิ่งๆ

“อย่าขยับ” เสียงทุ้มเอ่ยดุ

“มันเจ็บ ฮึก” ยุนกิเปลี่ยนจากดันมือคนข้างหลังมาจิกเล็บลงกับแขนแกร่งแทน

สวบ

“ฮึก” ยุนกิรู้สึกตัวชาไปหมด เสียงการสอดใส่เมื่อสักครู่เล่นเอายุนกิอ้าปากค้าง น้ำที่หน่วยตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ความแข็งขืนเข้ามาในตัวอย่างไม่ทันตั้งตัวแถมยังเข้ามาทีเดียวทั้งหมดแบบนี้โดยไร้การเตรียมตัวและของที่ช่วยในการหล่อลื่น รู้สึกได้ว่ามันพองขยายใหญ่ขึ้นในตัวยิ่งรู้สึกว่าร่างทั้งร่างแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

“อ่ะ” มือเย็นคว้าเข้าที่ส่วนกลางลำตัวยุนกิก่อนจะรูดรั้งตามแรงอารมณ์ของคนด้านหลังเล่นเอายุนกิปรับอารมณ์ตามแทบไม่ทัน ความเสียวเข้ามาเล่นงานพร้อมกับความเจ็บจี้ดด้านหลังเมื่อคนด้านหลังเริ่มขยับเอว

“ฮื่อ บะ เบา” ยุนกิเอ่ยบอกพร้อมกับเกาะแขนจีมินแน่น ความเจ็บปวดในคราแรกกำลังเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นแทน

“จีมิน”

“อื้อ ฮื้อ?” ยุนกิเลิกคิ้ว

“จีมิน ชื่อ”

“ชะชื่อ นายหรอ?” ยุนกิขมวดคิ้ว เมื่อจู่ๆเจ้างูเจ้าเล่ห์ก็อยากจะมาแนะนำตัวอะไรตอนนี้

“อืม”

“อ่ะ อื้อ ฉะฉันยุนกิ มินยุนกิ อ่ะ เบา” ยุนกิเอ่ยเตือนเพราะจีมินเริ่มจะใส่แรงมากเกินไปและมันค่อนข้างจะลึกจนยุนกิรู้สึกเจ็บท้องน้อย

“หมายถึงให้ครางชื่อจีมิน ไม่ได้ให้แนะนำตัว”เสียงแหบแห้งกระซิบที่ข้างหูก่อนจะถอนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ยุนกิรู้สึกใจหายวาบเมื่อสิ่งใหญ่โตหลุดออกไปจากร่างกาย

“ห้ะ?” ยุนกิอุทานด้วยความมึนงง คือไม่ได้แนะนำตัวแต่ให้ครางว่าจีมิน?

“อ่ะ” ยุนกิสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกพลิกตัวให้กลับมานอนหงายก่อนที่หมอนจะถูกนำมาลองเอวไว้ ขาขาวถูกยกขึ้นพาดบ่าทั้งสองข้างของจีมิน

“อื้อ ฮะ” ยุนกิหลับตาแน่นเมื่อส่วนใหญ่โตถูกสอดใส่เข้ามาอีกครั้ง

“เลิกทำเสียงแปลกๆแล้วเรียกจีมินแทน” เสียงทุ้มเอ่ยบอกทำให้ยุนกิลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะพบว่าหน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กันขนาดไหน ริมฝีปากอวบอิ่มกดจูบลงมาก่อนที่เอวหนาจะขยับเข้าหายุนกิช้าๆ แน่นย้ำทุกการเคลื่อนไหวจนรู้สึกได้ถึงจีมินที่กำลังขยับอยู่ในตัวของยุนกิ จีมินถอนจูบออกไปแต่กลับซุกหน้าลงกับลำคอขาวแทน

“อื้อ จีมิน” ปฏิบัติตามอย่างว่าง่ายเพราะแรงอารมณ์ที่จีมินปลุกปั่นมันขึ้นมาและความกลัวตายเท่าที่สติจะยังนึกถึงได้ มือทั้งสองข้างยกขึ้นคล้องคอจีมินก่อนจะดึงทึ้งเส้นผมสีน้ำตาลทองให้ยุ่งเหยิงตามแรงอารมณ์

“อื้อออออ” ยุนกิครางยาวยืดเมื่อหน้าท้องจีมินถูไปกับส่วนอ่อนไหวของเจ้าตัวจนรู้สึกเสียวไปหมดทั้งตัว

“อย่าทำเสียงแปลกๆ” เสียงเอ่ยดุทำให้ยุนกิต้องกัดริมฝีปากแน่นแล้วท้องจำคำว่าจีมินไว้ในหัวแทน

“อ่ะจีมิน ลึกไป” ยุนกิรู้สึกเจ็บท้องน้อยขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าจีมินสอดใส่เข้ามาลึกกว่าเดิมแถมจังหวะยังแน่นย้ำหนักแน่นเสียยิ่งกว่าเดิมอีกต่างหาก

“จีมิน จี อ่ะ จีมิน” ยุนกิตัวสั่นคลอนเมื่อจู่ๆจีมินก็เพิ่มความเร็วขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว เอวหนากระแทกกระทั้นเข้าหาเอวขาวอย่างหนักและถี่รัวจนแทบหัก

“จีมิน เบา เบาหน่อย” ยุนกิยังคงเอ่ยห้ามปราบเชิงขอร้องแต่จีมินก็ยังเหมือนเดิมไม่ฟังและทำตรงกันข้ามเข้าไปอีก จนยุนกิขมวดคิ้วแน่น

“จะจีมินแรงๆ อ้ากกกกกก” ยุนกิร้องเสียงหลงยาวยืดเพราะคิดว่าจีมินจะทำตรงกันข้ามกับที่ยุนกิพูดแต่เจ้าตัวกลับทำแรงๆอย่างที่ยุนกิพูดออกไปจนไม่ใช่แค่ยุนกิที่สั่นแต่เตียงก็สั่นไปด้วยแล้วตอนนี้

ถ้าจะมีอะไรพังก็คงไม่พ้นยุนกิกับเตียงแน่นอน

“จะเจ็บ” ยุนกิเอ่ยบอกก่อนจะปล่อยมือจากเส้นผมจีมินแล้วสอดมือลงไปดันเอวจีมินที่กำลังกระแทกกระทั้นเข้าหายุนกิออกแทน รู้สึกเหมือนมีอะไรสากๆกำลังเสียดสีไปกับช่องทางด้านหลัง และมันก็เจ็บจนอยากจะร้องไห้

“จะเจ็บ ฮื่อ จีมิน อึก เจ็บจริงๆนะ ฮึก” ยุนกิเริ่มขยับตัวสะเปะสะปะจนจีมินต้องหยุดการกระทำทุกอย่างลง ยุนกิตัวสั่นจนน่าสงสารพอก้มลงไปมองส่วนที่เชื่อกันอยู่ก็พบว่าเลือดสีข้นไหลออกมาจากตรงที่เชื่อกันอยู่เยอะมากจนเลอะเตียงเป็นวงใหญ่ จีมินเลิกคิ้วแล้วมองหน้ายุนกิที่กำลังร้องไห้ออกมาแต่กลับไร้เสียงสะอื่นให้ได้ยิน จีมินถอนตัวออกจนเกิดเสียงดังสวบ

“อึก” ยุนกิกระตุกอย่างแรง จีมินก้มลงมองส่วนแข็งขืนของตัวเองก็ต้องขมวดคิ้วแน่นเมื่อเกร็ดงูเริ่มงอกขึ้นมาตรงด้านข้างเล็กน้อย มองเลือดที่ไหลออกออกมาไม่หยุดแล้วก็ขมวดคิ้วแน่น ส่งสัยจะไปครูดกับผนังดานในเข้าแล้วเข้าก็ดันใส่ไปสะสุดแรงสะด้วยสิ

“ฮึก อื่อ แสบ” เสียงร้องไห้และเสียงพึมพำเริ่มออกมาให้ได้ยุนกิ ใบหน้าบูดบึ้งและน้ำตามที่ไหลเป็นสายทำให้จีมินกัดฟันแน่น

“ยุนกิ” เอ่ยเรียกเสียงเบา

“อื้อ” ยุนกิพยายามกลั้นก้อนสะอื้นแล้วมองสบตากับจีมิน

“นิ่งๆ” จีมินถอนหายใจ

“จะใส่เข้าไปอีกรอบ ทนเจ็บอีกหน่อย” จีมินเอ่ยบอก

“ไม่เอา เจ็บ สะ แสบด้วย” ยุนกอเริ่มงอแง

“น้ำเชื้อฉันมันรักษาแผล” จีมินเอ่ยบอก ยุนกิขมวดคิ้วแน่น

“อย่ามาหลอกสะให้ยาก อึก ฮึก ตัวเองไม่เสร็จล่ะสิ อย่าหาเรื่องมาหลอกฉัน” พอตัวเองเริ่มทนความเจ็บไม่ไหว ความกลัวตายในตอนแรกก็เริ่มหายไปจากสมองของยุนกิ

“ถ้ายังพูดมากฉันจะกัด” จีมินแยกเขี้ยวขึ้นมาจนยุนกิสะดุ้งเล็กน้อย ความกลัวเริ่มเข้าครอบงำอีกรอบแต่ความเจ็บแสบก็กำลังเล่นงานไม่น้อย

“มันเจ็บมากจริงๆนะ อื้อ” ยังพูดๆไม่ทันจบริมฝีปากบางก็โดนกดจูบลงไปอีกรอบก่อนจีมินจะถอนจูบออกมาสบตากับนัยน์ตาสวย

“เชื่อฉันสิ จะไม่ให้ยุนกิเจ็บอีกแล้ว” เสียงกระซิบเพียงบางเบาพร้อมกับนัยน์ตาสีอำพันสะท้อนแสงดึงสติของยุนกิไปหมด เผลอพยักหน้ารับเบาๆ จีมินหลัยตาแน่นก่อนจะกัดฟันใช้มือขูดเกร็ดออกจากผิวหนังส่วนนั้นอย่างแรงจนมันหลุดออกทั้งแผง เลือดสีข้นเริ่มซึมออกมาเล็กน้อย จีมินเจ็บจนแทบขาดใจแต่ก็กัดฟันสอดใส่เข้าไปอีกรอบ กระแทกเข้าหายุนกิที่เจ็บแสบไม่ต่างกันอย่างหนักหน่วง

“อ่ะ” ความอุ่นวาบพุ่งเข้าสู่ตัวยุนกิหลังจากนั้นไม่นาน จีมินหยุดขยับเอวซบหน้าลงกับลำคอขาว ยุนกิรู้สึกได้ถึงความเจ็บแสบเริ่มหายไปจนหมดไปในที่สุดแต่จีมินกลับไม่ขยับเลยสักนิด

กลับไปเม้นให้ด้วยนะยู :)

NC like That Pt.2

NC like That Pt.2

“ชันเข่าขึ้นก่อน” จีมินเอ่ยบอกพร้อมกับยกเอวสวยให้ชันเข่าลงกับโซฟาก่อนจะปล่อยมือไปปลอดซิปกางเกงตัวเองแล้วถอดมันออกไปพร้อมกับกางเกงบ็อกเซอร์ที่สวมทับอยู่ข้างในอย่างรวดเร็ว ดูก็รู้ว่าจีมินคล่องเรื่องแบบนี้ขนาดไหน

พอจีมินตัวเปลือยเปล่าเจ้าตัวก็ใช้มือรั้งเอวยุนกิให้ก้นนิ่มลงไปถูไถกับส่วนที่เริ่มจะแข็งขืนขึ้นมา ยุนกิขมวดคิ้วพร้อมกับแก้มที่แดงจนจีมินอยากจะหอมสักหลายๆทีและแน่นอนว่าจีมินไม่รอช้ากดจูบลงกับแก้มนิ่มตามอำเภอใจตัวเองก่อนจะเลื่อนมือลงไปบีบคลึงก้นนิ่ม นิ้วกลางถูกส่งไปวนเวียนแถวช่องทางที่ปิดสนิทก่อนที่มันจะสอดเข้าไปช้าๆเล่นเอายุนกิสะดุ้งสุดตัว จีมินเลิกคิ้วมองหน้าคนที่หรี่ตาลงคงเพราะความเจ็บ

อ่า ครั้งแรกจริงๆสินะ

“ก้มหน้ามาจูบ” จีมินเอ่ยสั่งพร้อมกับยุนกิที่ยื่นหน้ามาใกล้อย่างว่าง่าย ริมฝีปากกดลงบนริมฝีปากหนาเพียงบางเบาก่อนที่จีมินจะใช้มืออีกข้างที่ว่างเลื่อนขึ้นมารวบเอวบางเข้ามาใกล้กว่าเดิม นิ้วมือถือเพิ่มขึ้นพร้อมกับมือยุนกิที่เลื่อนไปมาอยู่แถวแขนจีมินอย่างเงอะงะจนจีมินทต้องใช้มือที่ว่างจับแขนยุนกิมาคล้องคอตัวเองไว้

ช่องทางแคบตอดรัดนิ้วทั้งสามของจีมินแน่นพร้อมกับที่จีมินดึงมันออกมาแล้วรูดรั้งแกนกายตัวเองสองสามทีก่อนจะจ่อส่วนหัวเข้าไปหาความคับแน่นและแน่นอนว่ามันฝืดเคืองจนเข้าไปต่อไม่ได้ ความเสียวสานทำให้จีมินซีดปากเบาๆ

“ทำไงดีมันเข้าไม่ได้” จีมอนเอ่ยกระซิบข้างหูขาวจนยุนกิหูแดงเถือกไปหมด เนื้อตัวขาวกลับอมชมพูจนจีมินอยากจะขย้ำเสียให้จมอก

“ยุนกิดันตัวลงมาสิ” จีมินเอ่ยบอกเสียงกระเซ้า ยุนกิเม้มปากด้วยความลังเล

“ฉันจ่ายตังไปแล้วนะ” จีมินเอ่ยกระซิบยุนกิอีกครั้งเรียกให้สติยุนกิกลับคืนมาอีกครั้ง ตั้งแต่ตัดสินใจเอาร่างกายไปแลกเงินที่นั้นยุนกิก็ไปศึกษาพวกคลิปเรื่องอย่างว่ามาบ้าง แต่แน่นอนว่ามันก็แค่ทฤษฏีจะไปเทียบอะไรกับความเป็นจริงได้กัน ยุนกิหายใจเข้าลึกๆก่อนจะยกเอวตัวเองขึ้นแล้วกดมันลงไปทีเดียวจนแกนกางแข็งขืนเข้าไปจนสุดโคน คิ้วสวยขมวดเข้าหากันแน่นพร้อมกับหยดน้ำที่หางตาสวย แผ่ขนตายาวเปียกซึมไปด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวด ของเหลวสีข้นไหลออหมาเล็กน้อยเมื่อช่องทางด้านหลังดูเหมือนจะเกิดแผลฉีกขาดเล็กน้อย

“อึก” ยุนกิซบหน้าลงกับลาดไหล่แกร่งพร้อมกับแขนขาวทั้งสองข้างที่รวบกอดลำคอแกร่งของจีมินไว้แน่นกว่าเดิมเล็กน้อย

“เจ็บล่ะสิ” จีมินเอ่ยบอกเสียงเบา ยุนกิพยักหัวเบาๆในขณะที่ซบไหล่จีมินอยู่แบบนั้น

“อีกเดี๋ยวก็หายแล้ว” จีมินใช้มือทั้งสองข้างกอดเอวบางไว้ก่อนจะเริ่มขยับเอวเข้าหาร่างบนตกเบาๆก่อนจะเพิ่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

เสียงครางเบาๆในลำคอที่ดังออกมาเป็นระยะๆเมื่อยุนกิไม่สามารถปิดมันไว้ได้ทั้งหมดพร้อมกับจังหวะที่เริ่มถี่ขึ้นจนตัวยุนกิสั่นคลอนไปตามแรงส่งของคนด้านล่าง

“อื้อ” ยุนกิสะดุ้งเฮือกเมื่อจีมินกระแทกโดนจุดไวต่อสัมผัสเข้าให้

“เด็กดี” จีมินเอ่ยเรียกยุนกิที่ยอมนั่งนิ่งๆให้เขากระทำตามใจชอบ จีมินหยุดขยับกายแล้วรวบเอวบางเขาหาตัว ส่วนอ่อนไหวยุนกิแนบไปกับลอนกล้ามเนื้อด้านหน้าของจีมินพร้อมกับที่จีมินลุกขึ้นยืนแล้วใช้มือดึงขสยุนกิให้เกี่ยวเอวเข้าไว้ในขณะที่ก้าวเดินส่วนที่เชื่อกันก็ขยับไปมาจนยุนกิต้องบ่าจีมินเพื่อระบายความเสียวซ่าน

ร่างขาวถูกวางลงบนเตียงนุ่มสีขาวสะอาด กลิ่นหอมประจำตัวจีมินลอยเข้ามาแตะจมูกทำให้รู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย ก่อนที่ทั้งตัวจะสั่นคลอนไปตามจังหวะการขยับตัวเข้าหายุนกิของจีมินอีกครั้ง เหงื่อกาฬไหลไปตามหน้าผากสวยที่ตอนนี้ผมหน้าม้ากระจัดกระจายแนบลู่ไปกับใบหน้าขาวใส ผมสีดำของจีมินที่เคยถูกเซ็ทไว้อย่างดียุ่งเหยิ่งและหลุดลุ่ยยิ่งทำให้จีมินดูเซ็กซี่เข้าไปอีก เอวสมส่วนขยับไปมาอย่างสม่ำเสมอจนผ้าปูเริ่มย่นไปตามการสั่นไหวของร่างยุนกิที่อยู่ด้านล่าง ผิวช่วงส่วนล่างของยุนกิเกิดรอยแดงช้ำจากการกระแทกกายเข้าหาของจีมิน ใช้เวลาไม่นานจีมินก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุนเข้าไปในช่องทางคับแคบก่อนจะจะดึงแกนกายออกจากตัวยุนกิแล้วนอนลงกับเตียงนุ่ม จีมินหอบหายใจอยู่เกือบสามนาทีก่อนจะยุนตัวไปนั่งพิงหัวเตียงโดยมีหมอนวางกั่นอยู่ ดึงแขนยุนกิให้ลุกขึ้นนั่งแล้วบังคับร่างกายขาวให้มานั่งบนตักเจ้าตัวอีกครั้ง ยุนกิตัวอ่อนปวกเปียกคงเพราะเหนื่อยจากกิจกรรมเมื่อครู่ไม่น้อย ดวงตาปรือปรอยบ่งบอกว่าพลังงานใกล้หมดเต็มที จีมินหัวเราะเบาๆก่อนจะสอดส่วนแข็งขืนเข้าไปในตัวคนที่นั่งโงนเงนอยู่บนตักอีกครั้ง

“ยุนกิขยับหน่อยสิ” เอ่ยบอกเสียงกระเซ้าก่อนจะได้กลับมาเพียงความเงียบพร้อมกับร่างขาวที่ทาบทับลงมาหาจีมิน ใบหน้าขาวซบลงกับอกแกร่ง ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอบอกได้ดีว่ายุนกิได้หลับไปเรียบร้อยแล้ว

“หลับสะแล้ว” จีมินหัวเราะเบาๆก่อนจะเลื่อนตัวลงนอนกับหมอนแล้วตวัดผ้าห่มขึ้นมาห่มตัวเองและคนที่นอนหลับใหลอยู่บนตัวเขา

06.40 นาที

จีมินขยับเอวเข้าหาคนที่นอนหลับหันหลังให้กับเขา ส่วนแข็งขืนกำลังเลื่อนเข้าออกช่องทางอุ่นร้อนที่ยังรัดได้อย่างดีถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะหลับไม่รู้เรื่อง จีมินบีบคลึงก้นนิ่มไปมาก่อนจะเร่งจังหวะเล็กน้อยก็ถึงฝั่งฝันในขณะที่ยุนกิขยับตัวลืมตาตื่น

1 เม้น 1 กำลังใจ  :)

NC He changes

“อื้อ” ส่งเสียงครางในลำคอเมื่อรู้สึกถึงท่อนเอ็นอุ่นที่กำลังดุ้นดันก้นงอนของเจ้าตัวผ่านกางเกงในตัวจิ๋ว จีมินไม่รอช้าปลดซิปกางเกงลงพร้อมกับพาท่อนเนื้อที่กำลังตื่นตัวออกมาพบเจอกับอากาศภายนอก

“ถุงยาง” ยุนกิเอ่ยบอกด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

“กับมึงกูเคยใส่ด้วยหรือไง” จีมินกระซิบเข้ากับหูขาว

สรรพนามหยาบกระด้างบอกถึงอารมณ์ที่กำลังครุกรุ่นของจีมินได้อย่างชัดเจน ยุนกิยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“ไม่อยากติดโรค” ยุนกิพึมพำ

“กูใส่ถุงยางกับคนอื่น” จีมินเอ่ยบอกทั้งที่ปากกำลังยุ่งอยู่กับลำคอขาวอย่างดุดัน

“อ่ะ” ยุนกิสะดุงเฮือกเมื่อท่อนเนื้อถูกสอดเข้ามาทางด้านขอบกางเกงในทางขาด้านขวาก่อนจะถูกกดเข้ามาในตัวของเจ้าตัว ความฝืดเคืองเนื่องจากห่างหายไปนานพอควรทำให้ยุนกิเจ็บไม่น้อย

“เดี๋ยว” ยุนกิขมวดคิ้วแน่น

“สมควร” จีมินเอ่ยพร้อมกับกัดเข้าที่ลำคอสวย

“โอ้ย” ยุนกิร้องออกมาเพราะเจ็บจากการกัดของจีมินก่อนจะกัดฟันแน่นเมื่อจีมินกระเสือกกระสนกายเข้ามาในร่างกายของยุนกิ ท่อนเอ็นอุ่นถูไปกับผนังอ่อนนุ่มอย่างรวดเร็วเมื่อจีมินดันมันเข้ามาทีเดียว ยุนกิซบหน้าลงกับบ่าจีมินทันที

“ฮื้อ” ส่งเสียงประท้วงในลำคอเมื่อจีมินเริ่มขยับ รู้สึกได้ถึงแรงเสียดสีจากผิวเนื้อกับกางเกงสแล็คของจีมิน

“อ่ะ อ่ะ” ยุนกิครางเสียงหลงเมื่อจีมินส่งแรงเข้าหาร่างกายของยุนกิอย่างเต็มแรงและรวดเร็วเสียจนยุนกิคิดว่าถ้าเปลี่ยนจากในพื้นที่คับแคบบนรถแบบนี้เป็นที่เตียงคงจะดีกว่านี้

“บะ เบา” ยุนกิเอ่ยเตือนคนที่เริ่มจะรุนแรงเกินไป

“เงียบ” จีมินเอ่ยตอบมาเพียงแค่นั้นก่อนจะบีบเอวขาวแล้วออกแรงขยับเอวเต็มที่จนยุนกิสั่นคลอนไปทั้งตัว

“อ่ะ” ความอุ่นวาบทำให้ยุนกิสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จีมินจะถอดถอนตัวออกแล้วดันยุนกิลงจากตักประคองร่างปวกเปียกลงกับเบาะรถแล้วดึงเสื้อสูทที่ถูกแขวนไว้ที่เบาะหลังลงมาคลุมส่วนล่างของคนที่นอนหอบอยู่ก่อนจะจัดการยัดท่อนเอ็นที่แข็งขืนกลับลงไปในกางเกงตัวเดิมที่ปูดโปนไปตามความแข็งขืนของมัน รูดซิปขึ้นแล้วลงจากรถไปนั่งที่คนขับก่อนจะออกรถไปอย่างรวดเร็ว

พอถึงบ้านก็รีบเอาเสื้อสูทห่อส่วนล่างของยุนกิไว้แล้วแบกขึ้นพาดบ่าแล้วเดินเข้าบ้านไปทันทีเล่นเอาคนใช้พากันทำหน้าเลิกลั่กแต่บางส่วนก็แอบยิ้ม

ก็แน่สิ เจ้านายทำยิ่งกว่าเดินสวนกันไปมาในบ้านแล้วนี่นา

ร่างขาวถูกทิ้งลงกับเตียงก่อนที่จีมินจะถอดกางเกงตัวเองออกอย่างเร่งรีบ ผมสีดำชื้นเหงื่อถูกเสยไปด้านหลังอย่างลวกๆ เสื้อสูทถูกดึงออกไปพร้อมกับกางเกงในของยุนกิ ยุนกิถูกจับนอนหันข้าง ขาด้านล่างถูกจีมินคร่อมไว้ส่วนอีกข้างก็ก่ายอยู่บนหน้าขาอีกข้างของจีมิน ท่อนเนื้ออุ่นถูไถไปมากับก้นนิ่มก่อนจะถูกแทรกเข้าไปในร่างกายของยุนกิอีกรอบ จีมินออกแรงขยับเพียงเนิบนาบ ค่อยๆเน้นจังหวะและการสอดแทรกอย่างใจเย็น

“ร่าน” ยุนกิเอียงหน้ามามองจีมินก่อนจะวางมือลงกับมือที่กำลังจับขาอ่อนของเจ้าตัวอยู่

“อื้อ แรงๆ” จีมินหัวเราะเบาๆก่อนจะกดแรงส่งเข้าไปลึกยิ่งกว่าเดิมจนยุนกิครางออกมา

“ที่ตัวเอง ยะ ยัง ทะ ทำ”

“หุบปากแล้วนอนครางก็พอ”

“ไม่ยุติธรรม สะ สักนิด ที่ จะ จี จีมิน ยัง ปะ ไป ไป มี คะ คน อะ อื่น ได้ ละ เลย” ยุนกิพูดตะกุกตะกักเพราะแรงที่จีมินส่งเข้าหาก้นนิ่ม

“มึงห้าม”

“เห็น นะ กะ แก่ แก่ตัว อื้อ”

“เลิกงี่เง่าสักที”

“เลิก มะมอง คะคน คนอื่นแล้วอะ อื้อ อ่ะ เอาแต่กูสักที” ยุนกิช้อนตาขึ้นมามองจีมิน

“หึ ได้สิ”

“อ่ะ หวัง วะ ว่า จะ ทำได้ แบบ ที่ ทะ พะ พูด”

“ได้สิ แค่นอนให้ฉันเอาทุกวันมินยุนกิ”

“นี่ อ่ะ อ่ะ อื้อ บะ เบา จีมิน เบา อ่ะ”

NC GOD AU

NC GOD AU

“ข้าจะฆ่ามันหลังจากเสร็จภารกิจกับเจ้า” จีมินกระซิบที่ข้างหูขาวแล้วกดจูบไปทั่วใบหน้าขาวเนียนอย่างเอาใจก่อนที่ยุนกิจะสะดุ้งเฮือกเมื่อบางสิ่งบางอย่างขนาดใหญ่กำลังกระเสือกกระสนเข้ามาในตัวของเขาอีกครั้ง หากแต่คราวนี้เป็นสิ่งที่แตกต่างออกไปจากนิ้วมือทั้งขนาดและสัมผัส หลับตาข่มความเจ็บไว้พร้อมกับมือที่สอดประสานกันแน่นยิ่งกว่าเดิม

“เจ็บมากหรือไม่” ยุนกิไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมามอง ทำเพียงหลับตากัดฟันแน่นเท่านั้น

“อย่าเกร็งนัก เจ้าจักเจ็บกว่านี้ ผ่อนคลายเสีย” จีมินเอ่ยเสียงกระเซ้าข้างหูขาวเล่นเอายุนกิขนลุกไปทั่วตัว

“เจ้าก็พูดง่าย” ยุนกิเอ่ยตอบเสียงเบา

“ฮ่าๆ น่ารักยิ่งนัก หากรู้ว่าเจ้าน่ารักเยี่ยงนี้ข้าปล้ำเจ้าไปนานแล้ว” จีมินเอ่ยบอกพร้อมกับขยับเอวสอบเล็กน้อย

“อ่ะ อย่าเพิ่ง” ยุนกิขมวดคิ้วแน่น

“ข้าจะไม่รุนแรงกับเจ้าเหมือนผู้อื่นที่ผ่านมา” จีมินเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มมุมปาก

“เจ้า” ยุนกิลืมตาขึ้นมามองค้อนใส่จีมินทันที

“ออกไป” เอ่ยเสียงแข็งจนจีมินหัวเราะออกมาเบาๆ

“หึงอันใดเล่า”

“ข้ามิได้หึง”

“เหตุใดหน้าบึ้งเช่นนี้”

“เรื่องของข้า ออกไป”

“ดวงใจข้า อย่าถือสาข้าเลย” จีมินยิ้มหวาน

“...”

“ข้าเพียงแต่อยากให้เจ้ารักข้า”

“เจ้าเพียงต้องการตัวข้า มันก็เพียงเท่านั้น” ยุนกิจ้องตาจีมิน

“งั้นรึ” จีมินไม่รอช้าขยับเอวเข้าหาคนใต้ร่างอย่างเชื่องช้าคล้ายจะถนุถนอมร่างข้างใต้มิให้บอบช้ำ ปล่อยมือขาวทั้งสองแล้วดึงขึ้นมาคล้องคอตัวเองไว้ ก้มหน้าลงกดจูบที่จมูกโด่งแสนน่ารักอย่างเอาใจก่อนจะยันตัวขึ้นนั่ง ยันแขนลงกับเตียงแล้วโถมกายเข้าหาร่างขาวเร็วขึ้นเล็กน้อย เผยรอยยิ้มกว้างจนตาเรียวทรงเสน่ห์กลายเป็นเพียงรูปขีด เหงื่อกาฬไหลไปตามเค้าโครงใบหน้าหล่อเหล่าได้รูปก่อนจะหยดลงบนอกขาวที่กระเพื่อมขึ้นลงเพราะอัตราการหายใจของเจ้าตัว

“มองตาข้า” จีมินเอ่ยบอกพร้อมกับก้มหน้าลงมาเล็กน้อยเพื่อมองคนใต้ร่างที่ลืมตาขึ้นมาสบตาตามคำสั่ง นัยน์ตาสีนิลช่างงดงามและน่าหลงใหลยิ่งนักในเวลาแบบนี้ ริมฝีปากบางบวมเจ่อเผยอขึ้นอย่างน่ากดจูบเสียให้บวมเจ่อยิ่งกว่าเดิม

“ยุนกิ” เอ่ยเรียกพร้อมรอยยิ้มหวานที่ดูจริงใจ และแน่นอนว่ามันเป็นยิ้มที่ออกมาจากใจจริงๆเล่นเอายุนกินิ่งไปก่อนจะเสมองไปทางอื่น

เส้นผมสีดำลู่ไปกับพื้นเตียงจนยุ่งเหยิง เนื้อตัวขาวซีดบัดนี้กลับชมพู่และเต็มไปด้วยรอยสีกุหลาบเมื่อคนด้านบนต้องการแสดงความเป็นเจ้าของร่างกายนี้ เนื้อตัวสั่นไหวไปตามแรงส่งจากคนด้านบนก่อนที่มือซนจะไล้ไปตามแนวขาอ่อนแล้วจบลงหน้าท้องแบนราบ ไล้วนไปมาอย่างเอาใจคนที่อยู่ด้านล่าง จังหวะเนิบนาบที่เน้นการสอดประสานไปทุกครั้งที่ขยับเข้าหากายขาว กดย้ำจุดอ่อนของอีกคนอย่างสนุกสนานหากแต่กลับไม่รู้สึกสะใจแต่กลับรู้สึกอยากทำให้มากกว่านี้ อยากจะร่วมรักกับร่างกายนี้ไปชั่วนิรันดร์

การสอดประสานดำเนินไปเรื่อยจนหนึ่งชั่วโมงเป็นสองชั่วโมงและล่วงเลยไปถึงสี่ชั่วโมง เหงื่อกาฬไหลไปตามแนวกล้ามเนื้อแต่กลับไม่รู้สึกร้อนสักนิดเมื่อลมนั้นพัดผ่านอยู่ตลอดเวลา คนใต้ร่างเข้าสู่ห้วงนิทราหลับใหลไปทันทีที่ครั้งสุดท้ายจบลง จีมินถอดถอนกายออกจากตัวยุนกิก่อนจะกดจูบลงขมับชื้นเหงื่ออย่างไม่นึกรังเกียจแม้แต่น้อย

ปล. เม้นให้ด้วยนะยูว

1 เม้น = 1 กำลังใจนะ 

:)

NC Best Friend

NC Best Friend

จีมินเห็นยุนกิชักช้าเลยใช้มือตัวเองพาลูกชายออกมาพบกับยุนกิด้วยตัวเองพร้อมกับกุมมือที่ใหญ่กว่าของตัวเองเกือบเท่าตัวของยุนกิมากอบกุมความเป็นชายที่พองขยายใหญ่อย่างไม่เกรงใจใคร ยุนกิขมวดคิ้วแน่นเกร็งมือไม่ยอมสัมผัสจนจีมินต้องดึงคอเสื้อนักศึกษาของยุนกิเข้ามาใกล้ๆ

“มึงเปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ” จีมินเอ่ยบอกพร้อมกับดึงมือยุนกิให้มากอบกุมแกนกายใหญ่ไว้ มือยุนกิที่ว่าใหญ่ยังกำส่วนกลางลำตัวของจีมินได้ไม่พอดี ถ้าใส่เข้าไปในปากเล็กๆนั้นจะเป็นยังไงนะ จีมินเลียริมฝีปากอย่างต้องการ

“ทำดิมึง” จีมินเอ่ยสั่ง

“มากไปแล้วนะมึงจีมิน” ยุนกิมองตาขวาง

“นะยุนกินะ”เสียงออดอ้อนทำให้ยุนกิต้องยอมใช้มือรูดรั้งส่วนกลางลำตัวจีมินอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก

“ถามจริงเคยช่วยตัวเองไหม” จีมินเอ่ยถามเมื่อเห็นท่าทีเงอะๆงะๆของยุนกิ

“กูไม่ใช่มึง” ยุนกิแยกเขี้ยวและจีมินก็ค้นพบว่ามันโคตรจะน่ารัก

“ยุน...อ่ะ หะ กิ”

“อะไรอีก” ยุนกิทำหน้าไม่พอใจในขณะที่มือก็ขยับไปด้วย

“ปาก” จีมินเอ่ยบอกเสียงกระเซ้าพร้อมกับมือที่ยื่นมาบีบแก้มนิ่มของยุนกิเบาๆ

“มากไปล่ะพัคจีมิน” ยุนกิหยุดมือแล้วทำท่าจะลุกขึ้นยืนแต่จีมินเร็วกว่ารีบใช้มือคว้าแขนขาวแล้วดึงเข้าหาตัวทันที

“หอมนะมึงอ่ะ” จีมินเอ่ยบอกพร้อมกับกดจมูกลงกับลำคอขาวที่ชื้นเหงื่อหน่อยๆ

“จีมิน มะ อื้อ” ริมฝีปากบางที่กำลังจะเอ่ยด่าถูกปิดโดยริมฝีปากหนาอย่างไม่ทันตั้งตัว ยุนกิฟาดอกจีมินจนจีมินต้องยอมถอนจูบออก

“พัคจีมิน” ยุนกิกำลังโกรธ โกรธมากด้วย

“กูขอนะ” จีมินมองยุนกิตาละห้อย

“...” ยุนกินิ่งไปในทันที

“นะ”

“...”

“ยุนกิ”

“กูเป็นเพื่อนมึง เพื่อนที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆ เพื่อนทะ..”

“งั้นก็ไม่ต้องเป็นแม่งแล้วเพื่อนเชี้ยไรนั้น”

“ถ้ามึงอยากมากก็ไปซื้อไม่ใช่มาขอกับกู กูเพื่อนไม่ใช่กระหรี่ที่มึงจะเอาอารมณ์มาลงด้วยได้” ยุนกิดันอกจีมินพร้อมกับพยายามจะดันตัวลุกขึ้นแต่จีมินกลับล็อคเอวบางที่หนากว่าตัวเขานิดหน่อยไว้แน่น

“ปล่อย อย่าให้คำว่าเพื่อนมันจบลงเพราะความใคร่ของมึง” ยุนกิกัดฟันแน่น

“ปากดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะมินยุนกิ” แอลกอฮอล์บวกกับอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูงขึ้นและความเจ็บปวดที่เพิ่งจะได้รับมาทำให้จีมินอยากระบายและมันกำลังส่งผลให้จีมินลืมความผิดชอบชั่วดีไปเสียแล้ว

“พัคจีมิน” ยุนกิถูกจีมินจับข้อมือเสียแน่นจนมันรู้สึกเจ็บและปวดหนึบข้อมือไปหมด

“เปลี่ยนจากเพื่อนเป็นเมียหน่อยเป็นไง” จีมินยกยิ้มพร้อมกับพลิกยุนกิลงกับโซฟาตัวยาว ร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกดทับลงกับร่างกายบางๆที่กล้ามหน้าท้องยังหาที่ขึ้นไม่ได้ เข็มขัดราคาแพงถูกถอดออกมาอย่างง่ายดายเมื่อเจ้าของชำนาญในการถอดมันเป็นอย่างดี ข้อมือขาวถูกยกขึ้นเหนือหัวก่อนจะถูกเข็มขัดหนังรัดไว้เพื่อความสะดวกในการจัดการร่างข้างใต้

 ยุนกิพยายามดิ้นเท่าที่มีแรง และด้วยแรงที่เหลือเพียงน้อยนิดเพราะเพิ่งจะกลับจากการทำงานพาร์ทไทม์อันหนักหน่วงยุนกิก็ไม่ต่างอะไรกับลูกกวางในมือราชสีห์ผู้หิวโหย

“จีมิน กูเพื่อนมึงไง ฮึก เพื่อนมึงตั้งแต่เด็กๆนะ” ยุนกิพยายามเรียกสติคนที่กำลังฉีกทึ่งเสื้อผ้าออกจากร่างกายเขาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่อายใคร

รู้ตัวอีกที่ก็พบว่าร่างกายเปลือยเปล่าไปสะแล้ว ยุนกิสะอึกสะอื้นร้องขอความเห็นใจจากจีมินแทบตายแต่ดูเหมือนคนบนร่างจะหูตาบอดไปหมดเสียแล้ว เสียงฟึบฟับจากช่วงล่างทำให้ยุนกิสะอื้นหนักเข้าไปใหญ่หากแต่จีมินไม่ได้สนใจมันเลยแม้แต่นิดเดียว

แกนกายขนาดใหญ่ถูไปมากับล่องก้อนนิ่มที่ถูกจีมินบีบขย้ำจนแดงเป็นรอยมือเต็มไปหมด ข้อมือขาวถลอกจนเลือดไหลซิปออกมาอย่างน่าสงสาร ปากบางได้แต่เม้มเข้าหากันเพื่อหยุดเสียงสะอื้นเพื่อเอ่ยเรียกเตือนสติจีมินอีกครั้งแต่มันก็ไม่ได้ผลเมื่อสติจีมินได้หลุดไปกับความใคร่เสียแล้ว

“อ่ะ ฮึก” ยุนกิอ้าปากค้างเมื่อความใหญ่โตพยายามจะดุนดันเข้ามาในช่องทางคับแคบที่ได้ผ่านการเตรียมพร้อมเพียงแค่น้ำลายเหนียวๆของจีมินเท่านั้น

“อ่ะ เจ็บ เจ็บ” ยุนกิหอบหายใจอย่างหนักจนตัวสั่นไปหมด ร่างกายขาวซีดขึ้นสีชมพูดเมื่อทั้งร่างกายมันเจ็บร้าวไปหมด

“อย่าเกร็ง” จีมินเอ่ยบอกก่อนจะพยายามดันตัวเองเข้าไปในร่างกายยุนกิอย่างเอาแต่ใจ

“เจ็บ กูเจ็บ จีมิน อย่า ยะ พะพอ” ยุนกิเอ่ยห้ามพร้อมกับเอามือที่ถูกมัดรวมกันดันแผงอกจีมินให้ออกห่าง

“ผ่อนลมหายใจยุนกิ” จีมินกัดฟัน

“ไม่เอา ออกไป ออกไป ฮึก เจ็บ” ยุนกิหลับตาแน่นก่อนจะรู้สึกได้ถึงแรงกดจูบที่หน้าผากชื้นเหงื่อเบาๆ

“อย่าเกร็งนะ อีกนิดเดียว” จีมินยกขายุนกิที่ไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาผาดบ่าแล้วกดจูบลงกับขาอ่อนด้านในอย่างปลอบปะโลมก่อนจะย้ายตำแหน่งให้ขายุนกิลงมาเกี่ยวเอวตัวเองไว้เพื่อให้สอดรับกันมากขึ้น ก้มตัวลงไปกดจูบลงกับริมฝีปากบางอย่างเอาใจก่อนจะอาศัยช่วงที่ยุนกิเผลอกระแทกเข้าใส่จนเข้าไปหมดจนได้

“อ่ะ ฮึก” ยุนกิหอบหายใจเสียงดังจนน่าสงสาร จีมินกดจูบลงกับแก้มนิ่มของคนที่หลับตาแน่นแล้วกระซิบเสียงเบา

“ยุนกิอ่า” ยุนกิปรือตาขึ้นมามองก็พบว่าใบหน้าชื้นเหงื่อของจีมินกำลังจ้องมองเขาอยู่

“ขอนะ” เอ่ยบอกเพียงแค่นั้นแล้วก็เริ่มขยับร่างกายเข้าหายุนกิที่รู้สึกร้าวไปทั้งตัวแต่ก็รู้สึกดีไปในขณะเดียวกัน ร่างขาวสั่นคลอนไปตามแรงส่งของคนข้างบนก่อนจะถูกดึงให้ลุกขึ้นนั่งแล้วถูกพลิกให้หันหลังแทน ความโล่งเมื่อแกนกายใหญ่ถอนออกไปทำให้รู้สึกหายใจสบายขึ้นเล็กน้อยก่อนที่มันจะถูกสอดเข้ามาอีกครั้ง ยุนกิรับรู้ได้ว่ามันลึกกว่าเดิมเข้าไปอีก เอวขาวถูกจีมินรั้งไว้ด้วยแขนทั้งสองข้างก่อนที่เจ้าตัวจะกระแทกกายเข้าหายุนกิอีกรอบ ใบหน้าขาวและเส้นผมปียกชื้นถูไปกับหนังโซฟาจนเป็นรอยชื้น ยุนกิทำได้แค่อยู่เฉยๆให้จีมินทำตามใจตัวเองเพราะตัวเขาเหนื่อยและเพลียจนลืมตาแทบจะไม่ขึ้นด้วยซ้ำ

“ยุนกิ” จีมินโน้มตัวแนบลงกับหลังเนียนขาวนวลชื้นเหงื่อพร้อมกับยื่นหน้าไปวางลงบนไหล่ขาว

“อื้อ” ยุนกิตอบรับอย่างล่องลอย

“ตอนนี้อะไรอยู่ในตัวมึง” จีมินเอ่ยถามทั้งที่ส่วนล่างก็ยังทำงานได้ดีไม่ขาดตกบกพร่องสักนิด

“มะ..มึง” ยุนกิตอบกลับเสียงเบา

กลับไปเม้นให้ด้วยนะยู ❤